Hospitaliseren in Roncesvalles 3

Hoi weer terug met een verhaaltje. De vorige eindigde heel vreemd het verhaal was niet af. Dat kan ik verklaren ben in slaap gevallen terwijl ik het aan het schrijven was. Met mijn neus waarschijnlijk de knop pubiliceren ingedrukt en zie daar een verhaal wat niet af was de wereld ingestuurd.

Nu is het net 12 uur in de middag dus mogen we aannemen dat ik wat helderder ben.

In het vorige verhaal wilde ik jullie vertellen waar Roncesvalles lag en dat daar al sinds mensen heugenis Pelgrims op hun Camino naar Santiago voorbij komen en daar in het klooster verzorgingen krijgen en uitrusten. Heden ten dagen is het een auberge van het klooster waar 218 pelgrims kunnen slapen. Het runnen van de auberge word gedaan vanuit het klooster met ondersteuning van 8 vrijwilligers vanuit Nederland. Ik ben dus nu tot 15 april 1 van de Hospitalero, zoals dat heet in Spanje.

Ik vertelde al dat we met de trein zijn gereisd.

Op vrijdag 1 hebben wij de overdracht van de auberge gehad van de vorige groep Hospitaleros, er zijn 18 groepen in een jaar die 14 dagen hospitaleren vanaf 1 maart tot 1 november, na deze uitgezaaid te hebben konden wij de pelgrims om 14.00 uur begroeten. Maar we werden gelijk in het diepen gegooid, dit kwam door het weer. Het sneeuwde en waaide heel hard. De pelgrims die van Saint Jean Pied de Port kwamen en ongeveer 30 km over de weg, ze mochten niet de Roncesvalles pas over, in de sneeuw hadden gelopen waren er velen slecht aan toe. Dus de mensen ontvangen, een warme plek geven, we hadden thee gezet waarvan er zeker 20 liter van opgedronken is. Veel mensen eten en drinken te weinig met mooi weer kan je het er wel mee redden maar als het lichaam hard moet werken dan komt dat niet goed. Nadat ze een beetje bij de positieve waren gekomen een bed toegewezen. Dan kunnen ze zich lekker ontspannen onder de douche en je ziet ze opknappen. Mooi om te zien dat een mens ook weer snel kan herstellen van een bijna dood vogeltje naar iemand die weer zin heeft om de volgende dag weer door te gaan. Het bleef sneeuwen wat ook wel weer mooie plaatjes gaf. 

De nacht was rustig de pelgrims moeten om 22.00 uur binnen zijn maar vele sliepen toen al lang. Want om 6.30 uur moeten ze het bed uit, want om 08.00 uur moet een ieder weg zijn en dan gaat de deur dicht. De meeste pelgrims gaan dan weer vol goede moed op pad.

Dan gaan we ons met het ontbijt voorbereiden op het schoonmaken. De bedden moet volgens de corona richtlijnen schoon gemaakt worden. Dus de matrassen vochtig afnemen en de hoofdkussen sprayen zodat alles weer schoon is. Wat kunnen mensen soms toch een rotzooi achterlaten. Er wordt ook veel achtergelaten omdat de mensen er op de eerste dag achterkomen dat ze veel te veel mee hebben genomen en de rugzak toch wel erg zwaar is.

Het is vandaag als ik dit schrijf maandagavond en we hebben al een paar leuke dagen beleeft met het hospitaliseren. Een Australieer die huilend met zijn moeder aan de telefoon stond met zijn blote voeten in de sneeuw. Later vertelde hij dat hij nog nooit sneeuw had gezien. Of een oude Portugees die zijn neus optrok voor een kop warme thee die hij kreeg aangeboden. Maar hem toch aanpakte en later zei dat hij nog nooit zulke lekkere thee had gehad. Daarbij dat een hoop mensen door de sneeuw zijn verrast en de kleding en schoenen niet helemaal op orde hadden.

Al met al een vermaak me best als herbergier. Ik blijf hier tot 15 april dus denk dat ik nog wel ga schrijven